Bruksizm (diş gıcırdatma) anormal diş aşınmasına, periodontal dokularda, çene ekleminde ve kaslarda hasara neden olabilir. Erken teşhis hastalığın kontrolü için bir perspektif oluşturmakla kalmaz, çiğneme sistemi bileşenlerinin zarar görmesini engeller ve hasta konforunu artırır. Bruksizm etiyolojisinde lokal (oklüzal girişimler), sistemik (merkezi sinir sistemi bozuklukları, astım, rinit), psikolojik (stres, anksiyete), mesleki (yarış sporları), kalıtsal faktörler, uyku bozuklukları ve parasomnia gibi çeşitli faktörlerin etkili olduğunu söyleyebiliriz. Yapılan çalışmalarda anksiyetenin çocuklarda bruksizm gelişiminde öne çıkan faktörlerden biri olduğu bildirilmiştir. Gerginlik, kaygı veya korku diş gıcırdatmayı tetikleyebilir. Anksiyete psikolojik tekniklerle veya ilaçlarla tedavi edildiğinde, bruksizm belirtilerinin azaldığı görülmektedir. Okul öncesi çocuklarda bruksizm; kaygı, depresyon, mutsuzluk ve somatik şikayetler gibi içsel sorunlarla ilişkili bulunmuştur. Bruksizmin erken teşhisi, dişleri hareketlilik, travma ve baş ağrısı gibi hasarlardan korumak için önemlidir. Çocuklarda gözlenen bruksizm çok yönlü değerlendirilmeli ve etken araştırılmalıdır.Fark edildiği anda çocuğu mutlaka bir pedodontiste götürmek gerekir. Eğer çocuğun sistemik bir sorunu varsa bruksizmin bu durumla ilişkili olabileceği düşünülerek mevcut sistemik durumla ilgili uzman bir doktora yönlendirilmeli ve sorun ortadan kaldırılmalı ya da kontrol altına alınmalıdır. Ayrıca lokal ve psikolojik faktörler de göz ardı edilmemelidir.